تمامی اقوام انسانی از ابتداییترین دورانهای خود عقاید پزشکی خاصی در مورد تولد و مرگ و بیماریها داشتهاند. به طوری که بیماری را ناشی از اراده الهی، قدرت جادوگران و یا سایر منابع ماوراء الطبیعه میدانستند و لذا درمان را از آن دیدگاه دنبال میکردند. برخی از این عقاید تا دوران معاصر در غالب ایمان درمانی و مقبرههای مقدس باقی ماندهاست. گرچه خیزش پزشکی علمی در هزاره اخیر بسیاری از این روشها را ضعیف کردهاست . پزشکی در دوران ماقبل تاریخ گرچه پیشینه ثبت شدهای از گیاهانی که برای مقاصد دارویی استفاده میشدند وجود ندارد اما شواهدی وجود دارد که انسان اولیه پس از طی نسلها و در پی آزمون و خطا به خواص دارویی برخی گیاهان پی برد.
تمرین و مطالعه پزشکی در پزشکی ایران و باستان دارای سابقه طولانی و پرکاری است. موقعیت ایران در تقاطع شرق و غرب آن را در قلب تحولات در هر دو پزشکی یونان باستان و هند قرار دادهاست. بسیاری از پیشرفتها توسط ایرانیان در هر دو دوران قبل و بعد از اسلام به این دانش اضافه شد.نخستین نسل از پزشکان پارسی در دانشگاه جندیشاپور، آموزش دیده بودند که گفته میشود نخستین بیمارستان آموزشی که ابداع شدهاست. رازی به عنوان مثال، نخستین پزشکی است که از مصرف الکل به طور منظم در حرفه خود استفاده کرد.کتاب جامع پزشکی (الحاوی) نوشته شده توسط رازی پزشک و شیمیدان بزرگ ایرانی بود در این کتاب رازی به ثبت بیماریها و روشهای درمانی به کار برده در مورد آنها پرداختهاست. همچنین کتاب رازی در مورد سرخک و آبله در معرفی این دو بیماری در اروپا بسیار تاثیر گذار بود.ابن سینا فیلسوف مشائی و پزشک بزرگ چهره دیگر تاثیر گذار پزشکی ایران است که کتاب قانون در طب او را عدهای معروفترین کتاب در تاریخ طب در نظر گرفتهاند. این کتاب متن استاندارد تحصیل پزشکی در تمام اروپا تا عصر روشنگری بود.
حق ویزیت در ایران باستان : دستمزد پزشک بستگی به طبقه اجتماعی بیمار داشت و مردم حق درمان را بنا به میزان توانایی خود میپرداختند. حق درمان پادشاه و خانواده سلطنتی یک درشکه چهار اسبه، روسای لشکری، استاندار و فرمانداران درشکه یک اسبه، بازرگانان یک شتر، کشاورزان یک گوسفند یا معادل آن سکههای رایج و مردم تنگدست، رایگان درمان میشدند. موبدان، تنها با دعا و دادن برکت به پزشک دستمزد میدادند! رئیس خانواده یا قبیله یا ده یا فرمانده استان به ترتیب یک خر، یک اسب، یک شتر یا چهار اسب بهعنوان دستمزد به پزشک میپرداختند. بیماران زن، به پزشک چهار پای ماده بهعنوان دستمزد میپرداختند.
قوانین پزشکی در تشکیلات منطقی وجود داشته و پزشکان از قوانین و دستورهای واحدی پیروی میکردهاند. وزیر بهداشت و درمان «دروستبد» نام داشته است. به کسانی که آمار پزشکی میگرفتند یا در تاریخچه بیماریها پژوهش میکردند «آتروان» میگفتند. پزشکان باید هنگام کار با پارچهای تمیز جلوی دهان و بینی خود را میبستند که به آن «پنام» میگفتند. رعایت بهداشت آب، خاک و هوای محصولات کشاورزی و از بین بردن تمام آلودگیهایی که میتوانستند سبب بیماری شوند، بر عهده حکمرانان بود.
یک پزشک باید نیک آموخته و در فن خود مهارت کامل داشته باشد، از ویژگی داروها کاملا آگاه باشد و پیوسته در پی کامل کردن دانش خود باشد. به شکایت بیمار گوش کند و در شناسایی و افتراق دردها استاد باشد. همچنین پزشک باید شیرین زبان، نجیب، صبور، قانع، فروتن و قابل اعتماد باشد. محل زندگی، وضع لباس و خوراک پزشکان باید خوب، کافی و تمیز باشد. هر یک دارای یک اسب تندرو باشند تا در هنگام خطر به کمک بیمار بشتابند. پزشک باید به مقدار زیاد دارو و وسایل همراه خود داشته باشد.
مشخصات کتاب Pezeshki Iran Bastan :
– نام کتاب : پزشکی ایران و باستان
– نویسنده : پرویز اذکایی
– تعداد صفحات : 169
– فرمت فایل : پی دی اف
سپاس از شما برای بارگذاری این کتاب ارزشمند
خواهش