حقایق جالب فیلم The Godfather

شاید کمتر کسی در مورد حقایق جالب فیلم The Godfather و فراز و نشیب‌هایی که این فیلم طی کرده شنیده باشد؛ اثر پر زرق و برقی که با رنج و مشقت فراوانی تولید شد و گاهی پشت صحنه‌های پر از تنش و قهر و تهدید به استعفا و اخراج، آن را در خطر توقف تولید قرار می‌داد. استودیو پارامونت به بلندپروازی‌های کارگردان جوان این اثر اعتماد زیادی نداشت و آن زمان حتی صحنه‌های فیلمبرداری شده توسط او را لایق پرده‌های سینما نمی‌دانست.

با این حال کاپولا برای اولین فیلم خود بسیار جنگید و تا پایان کار ایستاد و تا قبل از تدوین نهایی نمی‌دانست که چه شاهکاری را تحویل تاریخ سینما خواهد داد. در حال حاضر ۵ سال از اکران این اثر باشکوه می‌گذرد و به اعتقاد بسیاری بهترین سه‌گانه تاریخ سینماست.

حقایق ناگفته فیلم The Godfather

دانستن حقایق جالب فیلم The Godfather و اتقافاتی که ممکن بود به قیمت توقف مراحل ساخت آن تمام شود، برای بسیاری از مخاطبان آن خالی از لطف نیست؛ اثری که با وجود حرف‌و‌حدیث‌های زیاد و کشمکش بین عوامل فیلم، نام خود را در میان بزرگ‌ترین فیلم‌های تاریخ آمریکا ماندگار کرد. پدرخوانده در سال ۱۹۷۲ به کارگردانی فرانسیس فورد کوپولا و بر اساس کتابی به همان نام نوشته ماریو پوزو ساخته شد. فیلمی که داستان زندگی ویتو کورلئونه و خانواده‌اش بین سال‌های ۱۹۴۵ تا ۱۹۵۵ در زمینه جرم‌های سازمان‌یافته و تلاش برای رقابت با دیگر گروه‌های مافیایی را روایت می‌کند.

با هنرنمایی بازیگرانی چون مارلون براندو، آل پاچینو، جیمز کان، رابرت دووال، تالیا شایر، ریچارد اس. کاستلانو، جان کازال و دایان کیتون این اثر در سال ۱۹۹۷ با فروش داخلی ۶ تا ۷ میلیون دلار و دریافت ۳ جایزه بهترین فیلم، بهترین فیلمنامه اقتباسی و بهترین بازیگر نقش اول مرد اسکار، به یکی از پرافتخارترین فیلم‌های هالیوود شناخته شد. این در حالی است که فیلم Cabaret به کارگردانی باب فاسی با دریافت ۸ جایزه اسکار توانست در صدر بهترین فیلم‌های آن سال قرار بگیرد. در ادامه شما را با بخشی از حقایق جالب فیلم The Godfather که تا شاید تا الان چیزی از آن نمی‌دانستید، آشنا می‌کنیم.

رقابت بر سر تصاحب نقش اصلی

مارتین شین و دین استاکول اولین بازیگرانی بودند که برای نقش مایکل کورلئونه تست دادند. دان استایگر هم از رقبای سرسختی بود که تلاش می‌کرد هرطور شده نقش اصلی را تصاحب کند؛ اما در نهایت هر سه نفر آن‌ها رد شدند. بعداً این نقش به همراه کارگردانی آن، به وارن بیتی پیشنهاد شد، ولی او جواب منفی داد.

گزینه دیگر، آل پاچینو بود که به دلیل حضور ضعیفی که موقع تست داشت، شانس بسیار کمی برای ایفای نقش مایکل برای خود متصور بود، ولی تهیه کنندگان پس از دیدن فیلم وحشت در نیدل پارک متقاعد شدند نقش مایکل را به او بدهند.

براندو دیالوگ‌های خود را از رو می‌خواند!

شاید باورتان نشود که مارلون براندو، ستاره بی بدیل تاریخ سینمای جهان با حفظ کردن دیالوگ مشکل داشت. اخلاق عجیب پدرخوانده این بود که دیالوگ‌های مربوط خودش را روی کارت‌هایی می‌نوشت و طوری که در کادر دیده نشوند، به دکور یا بدن بازیگران می‌چسباند تا با خیال راحت از روی آن‌ها بخواند.

با این حال، این روش باعث شد تا اجرا و احساسات شخصیت ویتو کورلئونه به شکل خاصی به تصویر کشیده شود. براندو با استفاده از تن صدا، حرکات بدن و حالات چهره‌اش، شخصیت را به گونه‌ای باورپذیر و ماندگار به مخاطب معرفی کرد.

همچنین، این شیوه از اجرای دیالوگ باعث شد تا احساساتی نظیر قدرت، نرمی و پیچیدگی‌های شخصیت ویتو به خوبی منتقل شود و برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد در سال 1973 شود.

یکی از خاطره‌انگیزترین صحنه‌های پدرخوانده اشتباهی بود

لنی مونتانا بازیگر نقش لوکا براتزی به خاطر بازی روبروی براندو به حدی اضطراب داشت که علی‌رغم یک روز فیلمبرداری کامل نتوانست دیالوگ‌های آن صحنه را درست ادا کند. چون برای فیلمبرداری بعدی فرصتی نداشت، کارگردان از بین برداشت‌هایی که گرفته شده بود بهترین اجرای مونتانا را به تصویر کشید. نتیجه این کار نشان دادن وجه نرم‌تر و انسانی‌تر یک قاتل بی‌رحم بود که قبل از ورود به اتاق پدرخوانده دیالوگ‌های خود را با استرس تمرین می‌کرد!

حضور سوفیا کاپولو در هر سه قسمت فیلم

سوفیا کاپولا دختر فرانسیس فرانسیس فورد کاپولا که بعدها به کارگردانی مشهور تبدیل شد، در هر سه قسمت پدرخوانده حضور داشت. قسمت اول نوزادی است که غسل تعمید داده می‌شود. در قسمت دوم یکی از دختران مهاجری است که با یک کشتی به جزیره آلیس مهاجرت می‌کند. در قسمت سوم نقش دختر مایکل را دارد که قرار بود به وینونا رایدر برسد.

در قسمت دوم، سوفیا نقشی بسیار کوچک و غیرقابل توجه دارد. او در نقش یک دختر کوچک که در حال بازی در محوطه خانه کورلئونه‌هاست، ظاهر می‌شود. این نقش نیز بسیار کوتاه و گذراست؛ اما بزرگ‌ترین و برجسته‌ترین حضور سوفیا کاپولا در این سری فیلم‌ها مربوط به قسمت سوم است. او در این فیلم نقش اصلی زن، ماری کورلئونه، دختر مایکل کورلئونه، را بازی می‌کند. در ابتدا قرار بود این نقش به وینونا رایدر داده شود، اما به دلیل بیماری وینونا رایدر، سوفیا کاپولا به‌عنوان جایگزین انتخاب شد. نقش ماری کورلئونه در این فیلم یکی از محورهای اصلی داستان و از لحاظ احساسی بسیار مهم است.

کاپولا در معرض اخراج بود

کاپولا به دلیل کارگردانی فیلم قبلی خود و بازخوردهای مثبتی که گرفته بود، تصمیم داشت کارگردانی پدرخوانده را بر عهده بگیرد. او اولین کارگردانی نبود که کمپانی پارامونت در نظر گرفته بود. قبل از او «لیا کازان»، «آرتور پن»، «ریچارد بروکس» و «کاستا-گاوراس» همگی ساخت این فیلم را رد کردند.

پس از شروع فیلمبرداری، مدیران اجرایی از درام غم‌انگیز و پردیالوگ کاپولا خوششان نیامد. آن‌ها توقع منتظر ساخت یک فیلم گنگستری بامزه بودند و این کار کاپولا نبود! کار به جایی رسید که حتی یکی دو کارگردان جایگزین سر صحنه حضور پیدا کردند و کاپولا تقریباً به‌عنوان یک کارگردان اخراج شده در سر صحنه حضور داشت. تا اینکه سکانس آدم کشی مایکل در رستوران به حدی موفق بود که اعتماد مدیران کمپانی را جلب کرد.

مخالفت با حضور براندو

کسی فکرش را هم نمی‌کند که غیر از براندو بازیگر دیگری بتواند نقش پدرخوانده را به این زیبایی بازی کند. مدیران پارامونت به خاطر عدم اعتماد به او، می‌خواستند نقش مایکل کورلئونه را به افرادی بسپارند که به اندازه براندو لیاقت بازی در این نقش را نداشتند.

رئیس استودیو پارامونت به براندو گفت که در هیچ یک از فیلم‌های کمپانی حق بازی ندارد. اما با اصرار کاپولو به سه شرط با حضور او در فیلم موافقت شد؛ اینکه برای نقش تست بدهد، در فیلم به صورت رایگان بازی کند و در صورت بدقولی و رفتار یاغی‌گرانه ضرر و زیان وارده به استودیو را جبران کند. کاپولا می‌دانست براندو زیر بار هیچ کدام از این سه شرط نمی‌رود. با کلک او را به استودیو فیلمبرداری آورد و گفت قرار است از او تست بگیرند؛ با اولین برداشت مدیران پارامونت به حدی ذوق زده شده بودند که همه شرط‌ها را نادیده گرفتند و براندو تبدیل شد به شخصیت پدرخوانده!

کتک‌کاری‌های سر صحنه

صحنه‌ای که سانی، جیانی روسو را در خیابان دنبال کرد و کتک می‌زد، چهار روز طول کشید و نزدیک به ۷۰۰ برداشت. صحنه استفاده سانی از درب سطل آشغال برای کتک‌کاری کاملاً بداهه بود و در آخرین برداشت کان دو تا از دندان‌های روسو را شکست و همین باعث توقف چند روزه فیلمبرداری شد.

برخی از صحنه‌های خشونت‌آمیز فیلم، از جمله صحنه کتک‌کاری سانی کورلئونه (جیمز کان) با کارلو ریتزی (جیانی روسو) بسیار واقعی و با شدت اجرا شدند. جیمز کان در این صحنه‌ها به شدت جیانی روسو را کتک زد، به طوری که روسو واقعاً آسیب دید. این درگیری‌ها و تنش‌های فیزیکی به دلیل خصومت‌های شخصی بین بازیگران نیز شدت بیشتری پیدا کرد.

تحریم مراسم اسکار توسط آل پاچینو

پس از نمایش فیلم The Godfather در مراسم اسکار، آل پاچینو به خاطر اینکه او نامزد دریافت جایزه نقش مکمل شده بود، مراسم را تحریم کرد. آل پاچینو معتقد بود مدت زمان بازی او در فیلم از مارلون براندو بیشتر بود است، اما این مارلون براندو بود که در نهایت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مرد را از آن خود کرد.

آل پاچینو معتقد بود که نقش او در “گادفادر” یک نقش مکمل نیست بلکه یک نقش اصلی است. او نسبت به تصمیم آکادمی اسکار برای نامزدی او در بخش بهترین بازیگر نقش مکمل مرد اعتراض داشت. پاچینو فکر می‌کرد که حضور او در فیلم به اندازه کافی برجسته و مهم است که باید در بخش بهترین بازیگر نقش اصلی مرد نامزد می‌شد. این تصمیم پاچینو برای تحریم مراسم اسکار در آن زمان به یکی از بحث‌برانگیزترین موضوعات در صنعت سینما تبدیل شد.

خلق صحنه‌های بداهه‌ها

در صحنه‌ای از فیلم، جانی فونتین در حالی که مشغول شکایت از وضع سینما و بازیگری کنار کورلئونه است، براندو فی‌البداهه گریه کردن او را به شکل بسیار بامزه‌ای مسخره می‌کند. جانی فونتین که از کار براندو غافلگیر می‌شود، در وسط گریه‌هایش ناخودآگاه می‌خندد که این لحظه در فیلم ثبت شده است.

در صحنه عروسی ابتدای فیلم هم جیمز کان به صورت کاملاً خودجوش یک خبرنگار هول می‌دهد و دوربینش را می‌شکند. این صحنه در فیلمنامه اصلاً وجود داشت. کان مجبور می‌شود پول دوربین را پرداخت کند.

دعوای ماریو پوزو و سیناترا

ماریو پوزو ابتدا این موضوع که شخصیت جانی فونتین را بر اساس شخصیت فرانک سیناترا نوشته تکذیب کرد. پس از دیدن نسخه نهایی فیلم متوجه شباهت‌های شخصیتی فونتین و سیناترا شد. این موضوع که برای سیناترا گران تمام شده بود، به یک دعوای تمام عیار بین ماریو پوزو و سیناترا تبدیل شد، به حدی که یک روز سیناترا، ماریو پوزو را در رستوران می‌بیند و از شدت عصبانیت، رکیک‌ترین فحش‌ها را نثار او می‌کند.

طولانی‌ شدن اولین نسخه پدرخوانده

از حقایق جالب فیلم The Godfather به‌عنوان یکی از پرفروش ترین فیلمهای تاریخ سینمای آمریکا، بحث کارگردان با پارامونت بر سر طولانی‌تر کردن سکانس‌ها است. نسخه ابتدایی این فیلم ۱۲۶ دقیقه بود. پارامونت که هیچ‌وقت با کاپولا نقطه‌نظر مشابهی نداشت، پس از دیدن فیلم از کاپولا خواسته شد یک سری صحنه بیشتر با محوریت خانواده کورلئونه به کار اضافه کند و نسخه نهایی این فیلم تقریباً ۵۰ دقیقه طولانی‌تر شد.

حضور مورگانا کینگ خواننده جاز آمریکایی

خواننده با استعداد آمریکایی اولین نقش‌آفرینی خود را در نقش کارملا کورلئونه، همسر ویتو کورلئونه انجام داد. او در این فیلم در طول مراسم ازدواج دخترش آهنگ بسیار فوق‌العاده را اجرا می‌کند. در این فیلم مورگانا مادر پاچینو است، ولی در دنیای واقعی تنها ۱۰ سال از او بزرگتر است.

حضور مورگانا کینگ در فیلم “گادفادر” به‌عنوان بخشی از یک اثر سینمایی ماندگار، به همراه حرفه موسیقی موفق او، میراثی پر ارزش برای او به جا گذاشته است. او به‌عنوان یک هنرمند چند وجهی توانسته در دنیای موسیقی و سینما تأثیرات مثبتی بگذارد و نام خود را به عنوان یک چهره ماندگار در تاریخ هنر ثبت کند.

مافیا بی مافیا

از حقایق فیلم The Godfather که غیرقابل باور است، تصمیم کاپولا برای عدم استفاده از واژه مافیا است! با دیدن نسخه اول Godfather شاید فکر کنید که این اثر یک فیلم ۳ ساعته در مورد مافیا باشد، اما در هیچ قسمتی از آن یک بار هم این کلمه به گوشتان نمی‌خورد. کاپولا در مصاحبه‌ای که در سال ۲۰۰۹ با هاوارد استرن داشت، حضور هرگونه مافیا را چه به‌عنوان بازیگر چه مشاور تکذیب کرد.

تصویربرداری‌های ضعیف و شروع دوباره دعواها

در مراحل ابتدایی فیلمبرداری، برخی از اعضای تیم تولید و استودیو پارامونت پیکچرز نسبت به کیفیت تصویربرداری‌ها انتقاد داشتند. این موضوع باعث شد تا فرانسیس فورد کاپولا، کارگردان فیلم، تحت فشار قرار گیرد. استودیو از کاپولا درخواست کرد تا سبک تصویربرداری را تغییر دهد و حتی تهدید کرد که او را از پروژه کنار خواهد گذاشت.

بعد از پایان فیلمبرداری نسخه اول پدرخوانده، پارامونت اعتقاد داشت تصاویر بیش از حد تاریک از آب در اومده، اما بعد از کشمکش‌های دوباره، گوردون ویلیس به‌عنوان فیلمبردار و کوپولا، پارامونت را متقاعد کردند که وجود سایه‌ افراد مختلف در هنگام معاملات خانواده کورلئونه بسیار تاثیرگذار است.

پس از موفقیت بزرگ نسخه اول “گادفادر”، تصمیم به ساخت قسمت دوم گرفته شد. با این حال، مشکلات و اختلافات قبلی به طور کامل حل نشده بودند و این موضوع بر روند تولید قسمت دوم نیز تأثیر گذاشت. کاپولا مجدداً با فشارهای استودیو و انتظارات بالا روبرو شد و این موضوع باعث شد تا تنش‌ها و اختلافات دوباره به سطح بیاید.

مخالفت روسو و مارلون براندو

جانی روسو که از طریق روابط نزدیک با سران مافیا و حمایت‌های آن‌ها نقش کارلو ریزی داماد خانه کورلئونه را داشت، پس از تست از روسو، براندو اعلام کرد به خاطر عدم تجربه بازیگری، با حضور او در فیلم مخالف است. روسو که از این مخالفت بسیار عصبانی بود، براندو را تهدید کرد. همین حرکت بی پروای روسو باعث شد براندو از او خوشش بیاد و رضایت دهد که در فیلم بازی کند.

تست از سیلوستر استالونه در نقش کارلو

در اوایل دهه 1970، سیلوستر استالونه هنوز به شهرت نرسیده بود و در جستجوی فرصت‌های بازیگری بود. او برای نقش کارلو ریتزی، که نقش داماد خانواده کورلئونه و شوهر کانی کورلئونه (خواهر مایکل کورلئونه) را داشت، تست داد. نقش کارلو ریتزی، یک شخصیت مهم در فیلم “گادفادر” است که به دلیل خیانت به خانواده کورلئونه و ضرب و شتم کانی، نقش مهمی در توسعه داستان دارد.

سیلوستر استالونه هم برای نقش‌های کارلو ریزی و پائولی گتو تست داده بود، حتی برای نقش‌های مهم پدرخوانده سه، یکی از گزینه‌های حتمی بود، اما برای ترجیح داد در فیلم راکی ۵ حضور داشته باشد.

هرچند سیلوستر استالونه نتوانست نقش کارلو ریتزی در “گادفادر” را بدست آورد، اما این تجربه قسمتی از مسیر حرفه‌ای او به سوی موفقیت‌های بزرگتر بود. فیلم “گادفادر” با انتخاب‌های دقیق بازیگران و کارگردانی فرانسیس فورد کاپولا تبدیل به یک شاهکار سینمایی شد و استالونه نیز مسیر خود را پیدا کرد و به یکی از برجسته‌ترین بازیگران و چهره‌های سینمای اکشن تبدیل شد.

عدم حضور مارلون براندو در مراسم اسکار

در مراسم اسکار زمانی که مارلون براندو برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد شد، بازیگر ناشناسی به نام ساشین لیتلفدر که لباس سرخ بر تن داشت به روی صحنه رفت و ضمن عدم دریافت جایزه، پیام براندو را به حضار ابلاغ کرد. او این حرکت را به نشان اعتراض به بدرفتاری با سرخ پوستان و تصویر غلطی که از بومیان آمریکا در فیلم به تصویر کشیده شده بود، انجام داد.

آشنایی اتفاقی کاپولا با اثر پدرخوانده

از حقایق جالب فیلم The Godfather این است که این اثر از اول انتخاب کارگردان نبود! به گفته کاپولا در سال ۱۹۶۹ زمانی که او در خانه خود میزبان دو تهیه‌کننده سینما به نام آلبرت رودی و گری فردریکسون بود تا در مورد ساخت فیلم مذاکره کنند؛ فیلمی که فیلمنامه آن به براندو هم فرستاده شده بود.

کاپولا اتفاقی در قسمت تبلیغات روزنامه مطلبی را می‌بیند؛ تبلیغ کتابی به اسم “پدرخوانده” به قلم ماریو پوزو! از شانس خوب او، چند ماه بعد هر پنج شخصیت نامبرده دور هم جمع می‌شوند و در مورد ساخت پدرخوانده صحبت می‌کنند.

تلاش جوزف کلمبو برای توقف ساخت فیلم

جوزف کلمبو، رئیس مافیا تلاش کرد که ساخت پدرخوانده را متوقف کند. آن‌ها تهیه کنندگان فیلم به نام رابرت ایوانز را تهدید کردند که در صورت ساخت این فیلم خانواده‌اش را سر به نیست می‌کند. از حقایق فیلم The Godfather که کسی در مورد آن نمی‌داند تهدید مدیران پارامونت از سوی مافیا بود.

در آن زمان یک سری نامه‌های اعتراضی از اشخاص ایتالیایی_آمریکایی بالاخص سیاستمداران به استودیو پارامونت ارسال شد. آن‌ها معتقد بودند که پدرخوانده یک اثر ضد ایتالیایی است و تهدید می‌کردند که نگذارند این اثر منتشر شود. کلمبو در دیداری که با آلبرت رودی تهیه کننده دیگر فیلم داشت، از او خواست به هیچ عنوان از عبارت مافیا و کوسا نوسترا (مافیای سیسیل) استفاده نشود.

کلمبو به توافق رسید که کل فرایند ساخت فیلم را زیر نظر داشته باشند تا بتوانند بخشی از آن را تغییر دهند. پس از این توافق روند نامه‌های اعتراض‌آمیز به طور کلی متوقف شد. چارلی بلادورن، مالک استودیو پارامونت بعد از شنیدن ماجرا از شدت خشم رودی را اخراج کرد و قید ساخت فیلم را زد، اما ایوانز، چارلی را متقاعد کرد که این توافق به نفع او تمام می‌شود.

خلق شخصیت‌ها با الهام از مشهورترین چهره‌های گنگستر آمریکا

ماریو پوزو شخصیت ویتور کورلئونه را با الهام از دو چهره مشهور گنگستر نیویورک آمریکا به نام جو پروفاسی و ویتو جنووسی خلق کرده است. برخی از ماجراهای این کتاب بر اساس جنایت‌های واقعی این دو فرد و خانواده آن‌ها شکل گرفته است. پوزو نام سانی را هم برای پسر بزرگ دون کورلئونه بر اساس اسم تنها پسر آل کاپون انتخاب کرد. علاوه‌بر این برای شخصیت فرزندان دون کورلئونه از گالو یکی از گنگسترهای مشهور نیویورک الهام گرفته است.

اضافه کردن صحنه‌های اکشن

اواسط فیلم تهیه کننده اثر احساس کرد که صحنه‌های اکشن آن کم است و برای جذابیت آن که باید چند صحنه اضافه شود. رابرتر ایوانز تصمیم گرفت یک کارگردان فیلم اکشن را استخدام کند تا فیلم را به پایان برساند. کوپولا و پسرش جیان کارلو برای جلب نظر تهیه کننده، صحنه‌های درگیری سانی و کارلو را افزایش دادند و همین طولانی‌ترین صحنه کتک کاری فیلم شد.

حضور نصف و نیمه براندو سر صحنه

از حقایق جالب فیلم The Godfather، حضور نصف و نیمه براندو هنگام فیلمبرداری است. مارلون براندو، به خاطر تعهد به برناردو برتولوچی برای حضور در فیلم آخرین تانگو در پاریس Last Tango in Paris، فقط در نیمی از دوران فیلمبرداری پدرخوانده حضور داشت.

همین غیب‌های طولانی چند بار فیلم را در معرض توقف قرار داد و حتی کارگردان به فکر این بود شخص دیگری را جایگزین براندو کند. کاپولا که فقط به براندو ایمان داشت با وجود کشمکش‌های زیاد، باز هم ترجیح داد همکاریش را با او ادامه دهد. این امر یکی از مورد بحث‌ترین اتفاقات و جزو حقایق جالب فیلم The Godfather محسوب می‌شود.

خلق تصاویر بی‌نظیر توسط گوردن ویلیس

فیلمبردار مشهور پدرخوانده، گوردن ویلیس اعتقاد داشت که هر صحنه از فیلم از نظر بصری یک نقطه نظر متفاوت را ارائه می‌کند. تقریباً در تمام سکانس‌ها او دوربین خود را در فاصله ۴ فوتی از زمین قرار می‌داد تا بهترین تصویر خلق شود. با این وجود در صحنه تیراندازی به ویتو کورلئونه، کاپولا، ویلیس را مجاب کرد که نمایی از بالای سر او بگیرد، به این خاطر که می‌خواست این نما، از منظر خداوند به تصویر کشیده می‌شود.

نام پدرخوانده در لیست بزرگترین فیلم‌های تاریخ سینما

پدرخوانده توسط موسسه فیلم آمریکا در سال ۲۰۰۷ پس از همشهری‌کین در جایگاه دوم بزرگترین فیلم‌های تاریخ سینما قرار گرفت. همچنین این سه‌گانه جاودان در فهرست ۱۰ فیلم گانگستری برتر تاریخ سینما جایگاه نخست را کسب کرد. افتخارات این فیلم تنها در کسب جوایز اسکار خلاصه نمی‌شود. بدون اغراق می‌توانیم آن را جزو جاودانه‌ترین فیلم‌های صنعت هالیوود بدانیم.

در لیست “100 سال… 100 فیلم” بنیاد فیلم آمریکا (AFI)، که برای اولین بار در سال 1998 منتشر شد و سپس در سال 2007 به‌روزرسانی شد، “پدرخوانده” به‌عنوان یکی از ده فیلم برتر تاریخ سینما شناخته می‌شود. در نسخه به‌روزرسانی شده سال 2007، این فیلم در رتبه دوم قرار گرفت.

برداشت گران‌ترین سکانس فیلم

از حقایق جالب فیلم The Godfather که تا به‌حال گفته نشده مربوط به صحنه قتل سانی با بازی جیمز کان است در یک برداشت فیلمبرداری شد. این صحنه از بی‌نظیرترین برداشت‌های فیلم پدرخوانده است و گران‌ترین سکانس فیلم هم به حساب می‌آید.

جالب است که برای شبیه‌سازی کردن تیرباران سانی صد و چهل و نه ترقه و چندین کیسه خون در بدن کان کار گذاشته شده بود. برای آماده کردن این صحنه‌ها بیش از یکصد هزار دلار هزینه شد و تکرار آن بسیار هزینه داشت. اما جیمز کان با بازی درخشان خود، در همان برداشت اول، کار را تمام کرد و نتیجه همان چیزی شد که کاپولا می‌خواست.

کلام آخر

از حقایق جالب فیلم The Godfather که بسیاری از مخاطبان این سه‌گانه شاهکار سینمایی جهان از آن خبر ندارند، جنجال‌های زیاد بر سر انتخاب شخصیت‌های اصلی، کشمکش کارگردان با استودیو و تهدید بسیاری از سازندگان این اثر توسط رئیس مافیا و … بود.

گرچه The Godfather فراز و نشیب‌های زیادی را طی کرد و حتی چندین بار پخش آن متوقف شد، با این حال این اثر خوش‌ساخت با بازی درخشان مارلون براندو و آل پاچینو در لیست بهترین فیلم‌های تاریخ سینما از سوی موسسه فیلم آمریکا جای گرفت و به‌عنوان بهترین فیلم گنگستری جهان، قلب میلیون‌ها بیننده را تسخیر کرد.

سؤالات متداول

• کارگردان سه‌گانه The Godfather کیست؟ و چه اشخاص دیگری کاندید ساخت این فیلم بودند؟

فرانسیس کاپولا کارگردانی این فیلم را بر عهده داشت. قبل از هم افرادی چون «لیا کازان»، «آرتور پن»، «ریچارد بروکس» و «کاستا-گاوراس» کاندید اصلی کارگردانی این فیلم بودند.

• فیلم The Godfather چه جوایز مهمی را کسب کرده است؟

این فیلم توسط موسسه فیلم آمریکا، بزرگترین فیلم‌های تاریخ سینما شناخته می‌شود و در فهرست ۱۰ فیلم گانگستری برتر تاریخ سینما، جایگاه اول را کسب کرده است.

• چرا در پایان ساخت پدرخوانده، کاپولا مورد انتقاد بسیاری از فیلمسازان قرار گرفت؟

به این دلیل که تمام اعضای خانواده او از جمله خواهر، دختر و پدر و مادر او در برخی از سکانس‌ها حضور داشتند و همین باعث واکنش برخی از منتقدین شد.