Surviving the Mount St. Helens Disaster
داستان قابل توجه فوران آتشفشانی کوه سنت هلن در سال 1980 توسط شاهدان دست اول که زنده مانده و جان سالم به در بردند را بازگو میکند . کوه سنت هلن (به انگلیسی: Mount St. Helens) آتشفشان چینه‌ای فعالی واقع در رشته‌کوه کسکیدز در ایالت واشینگتن در ایالات متحده آمریکا است . ارتفاع این کوه تا پیش از فوران فاجعه‌بارش در ۱۸ مهٔ ۱۹۸۰ به ۲۹۴۹ متر (۹۶۷۷ فوت) می‌رسید ، اما پس از فوران ارتفاع آن به ۲۵۴۹ متر (۸۳۶۳ فوت) کاهش یافت . کوه سنت هلن که آتشفشانی جوان محسوب می‌شود تا پیش از فوران سال ۱۹۸۰ شکلی مخروط‌مانند و کله‌قندی داشت . اما پس از فوران و بر اثر ریزش دامنهٔ کوه در حدود ۴۰۰ متر از قلهٔ آن از بین رفت و به‌جای آن کاسه آتشفشانیای نعلی‌شکل به طول ۳٬۵ و عرض ۲ کیلومتر شکل گرفت که مخروط گدازهٔ جدیدی بخشی از آن را پر کرده‌است . در روز ۱۸ مهٔ ۱۹۸۰ در ساعت ۸:۳۲ بامداد، زمین‌لرزه‌ای به شدت ۵٬۱ ریشتر سنت هلن را لرزاند که در نتیجهٔ آن تمام دامنهٔ شمالی کوه در بالای برآمدگی ایجادشده شروع به ریزش در امتداد شکاف شرقی غربی ایجادشده در قله کرد . بر اثر این ریزش ، بهمن واریزهٔ بزرگی به وجود آمد که درعرض چند دقیقه به دریاچه اسپیرت رسید . همچنین این رانش بزرگ سبب از دست‌رفتن ناگهانی فشار محصورشده در بالای آب‌های زیرزمینی و آزادشدن نیروی عظیمی شد که در این مدت فوران‌های بخاری کوه را سبب شده بود . در نتیجه، انفجار هیدروترمال عظیمی روی داد که موجب ریزش بهمن و طوفانی از سنگ شد که نابودی بادبزنی‌شکل منطقه‌ای به مساحت تقریبی ۱۵۰ مایل مربع در شمال کوه را که تا پیش از این پوشیده از جنگل بود را رقم زد . بهمن واریزه‌ای که از کوه به پایین در حال سقوط بود دریاچه اسپیرت را تقریباً پر کرد و ارتفاع بستر آن را تا ۶۰ متر و خط ساحلی آن را تا ۲ برابر افزایش داد . با وجود این بیشتر این بهمن وارد رود توتله شده و ۲۳ کیلومتر به سمت غرب جریان یافت و درهٔ آن را با نهشته‌ای برآمده و ناهموار پُر نمود . این بهمن واریزه به دلیل گستردگی آن یکی از بزرگترین بهمن‌های به‌ثبت‌رسده در تاریخ به‌شمار می‌رود . این فوران تا ۹ ساعت ادامه داشت و در بعدازظهر به اوج خود رسید . وقوع بادهای شدید خاکستر و گازهای ناشی از فوران را با میانگین سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت برای ۱۰۰۰ کیلومتر اول به سمت شرق و بر فراز ایالت واشینگتن آوردند و تقریباً سه ساعت و ربع پس از شروع فوران ، خاکسترهای آتشفشانی شروع به ریزش بر روی اسپوکن که در ۴۰۰ کیلومتری از کوه سنت هلن قرار داشت کردند . در فوران ۱۸ مهٔ ۱۹۸۰ کوه سنت هلن ۵۷ نفر کشته شدند . با وجود این اگر این فوران به جای یکشنبهٔ تعطیل ، یک روز دیرتر روی می‌داد که چوب‌بُرها بر سر کار بودند بر شمار کشته‌شدگان آن تا حد زیادی افزوده می‌شد . فوران همچنین نشان داد که ایالات متحده متحد چقدر به آمادگی برای فعالیت های آتشفشانی نیاز دارد . در حالی که این کشور دارای 161 آتشفشان فعال زمین شناسی است ، 10 درصد از کل زمین ، تنها تعداد معدودی جزایر آلاسکا و مجمع الجزایر هاوایی در تاریخ مدرن نشان از قدرت می دهند . جکی کاپلان-آوئرباخ ، ژئوفیزیک دانشگاه دانشگاه واشنگتن غربی گفت: بسیاری از آمریکایی ها از آتشفشانهای فعال اما ساکن کاسادها ، یعنی ستون فقرات کوهستانی که در ساحل غربی درحال ظهور هستند ، غافل مانده بودند یا از آن بی خبر بودند . فاجعه همچنین تأثیرات طولانی مدت یک تشنج آتشفشانی را برجسته کرد . این فوران موجب خسارت 2.7 میلیارد دلاری شده است . مسیر خروجی به دریاچه روح بزرگ با زباله های آتشفشانی مسدود شده بود و جوامع پایین دست را با سیل تهدید می کرد . مهندسان برای تخلیه دریاچه ، تونلی را حفاری كردند ، طرحی كه در دهه های بعد به ترفندهای گران قیمت و اصلاح نیاز داشت .
لینک دانلود
